In juni heb ik mijn eerste inwerkdiensten in een regionaal ziekenhuis gehad. Dit ziekenhuis is gevestigd in Gorinchem en heet het Beatrixziekenhuis. Sinds 2014 ben ik werkzaam binnen het Erasmus MC. Eerst als duaal student, later als verpleegkundige en een aantal jaren later als lid van het canule team en senior verpleegkundige. Het Erasmus MC is gevestigd in Rotterdam en is een universitair medisch centrum. De vergelijking die ik bespreek: periferie vs academie.

Het verschil tussen de periferie (het streekziekenhuis) en de academie (het universitair medisch centrum) is op internet ook wel te vinden. Hier staat dan ook vaak beschreven dat de periferie meestal de basis zorg op zich neemt, terwijl de academie naast de basis zorg ook de trauma zorg, top klinische zorg en de topreferente zorg op zich neemt. Dit betekent dat de patiënten die in een traumacentrum behandeld moeten worden of hooggespecialiseerde of complexe zorg (zoals oncologische chirurgie, cardiochirurgie, neurochirurgie, interventietechnieken, etc.) nodig hebben, niet in de periferie behandeld kunnen worden.

Periferie vs academie: Waarom een hybride aanpak het beste van beide werelden biedt

Dit verschil is best duidelijk, maar wat merk je als verpleegkundige? Wat is dan het verschil tussen de periferie en de academie? Aangezien ik jaren heb gewerkt in het Erasmus MC, zal ik dit ziekenhuis dan ook gaan vergelijken met het Beatrixziekenhuis in Gorinchem. Heb jij ooit de overstap gemaakt? Of heb je als student in beide settingen gewerkt? Dan ben ik ook benieuwd of je onderstaande punten herkent, of dat je misschien wel iets toe te voegen hebt! Ik heb de tien meest opvallende uitgekozen:

1.De hoeveelheid afdelingen

Het Beatrixziekenhuis is iets groter dan het bijgebouw waar mijn oude afdeling kliniek Hoofd Hals in is gevestigd. In dit bijgebouw zitten vier verdiepingen, waarvan er momenteel drie in gebruik zijn. Op één afdeling zit de kliniek Hoofd Hals, op de andere twee afdelingen de Interne Oncologie. In het Beatrix heb je naast de bevallingszorg, de dagbehandeling en de Intensive Care / CCU vijf verpleegafdelingen: de Interne / MDL, Neurologie / Cardio, Long, Gynaecologie / Urologie / Orthopedie en Chirurgie / Plastische / Kaak / KNO.  Het Erasmus telt daar en tegen veel meer afdelingen, met dan ook vaak hele specifieke ziektebeelden en verschillende centra’s. Het ziekenhuis alleen heeft al 12 verdiepingen. Daarnaast heeft het ziekenhuis een apart kinderziekenhuis met een tal van specialismes. Dit kinderziekenhuis heet het Sophia Kinderziekenhuis. In het Beatrixziekenhuis is alles op loopafstand, in het Erasmus MC pakte ik vaak de step. Sommige fietsen zelfs door het ziekenhuis heen.

De waarde van praktijkervaring: Waarom kennis alleen niet genoeg is in periferie vs academie

2. De voorzieningen in het ziekenhuis

Het Erasmus MC heeft verschillende restaurants, een eigen apotheek, poliklinische apotheek, travel clinic, de PATIO, een sportschool voor medewerkers, één Albert Heijn in de passage en één Albert Heijn op het OK-complex, meerdere koffietentjes en een drogisterij. Hiernaast kan je als medewerker met een bepaald abonnement parkeren in de museumpark parkeergarage. Als bezoeker of patiënt heb je de keuze uit zelfs meerdere garages. Daarentegen heeft het Beatrixziekenhuis een restaurant in de hoofdlocatie en in het gasthuis zit ook een restaurant, waar medewerkers ook wat kunnen eten. Om te parkeren ben je snel klaar, want er is maar één parkeer terrein voor medewerkers. Bezoekers kunnen in de parkeergarage staan.

Praktijkervaring versus academische kennis: Wat leidt tot betere resultaten?

3. Pakken op halen en wegbrengen

In het Erasmus staan kleding inname apparaten (KIA) en kleding uitgifte apparaten (KUA). Bij de KIA lever je je werkkleding in door een luikje, waarna je de chip in je pak wordt gelezen en het krediet op je pas wordt bijgevuld. Ook kan bij de KIA aangeven wanneer het pak vies/kapot/etc. is en er naar gekeken moet worden. Bij de KUA haal je door middel van een scan en een touchscreen je pak op. Hierbij kan je over het algemeen niet kiezen uit meerdere maten (behalve als jou maat op is). Je laat één jas maat en één broek maat op je pas zetten en krijgt hieruit een krediet van twee complete pakken. Dit zorgt ervoor dat je in de ochtend aan komt, je pas scant, een jas en een broek aanklikt en deze ophaalt uit het luikje waar jouw jas en broek door middel van een robotarm naar toe wordt gebracht. In het Beatrix werkt dit allemaal een stuk makkelijker. Ook hier heb je een aantal, zelf te kiezen, jassen en broeken op je naam staan. Deze zitten trouwens een stuk aangenamer! Na het passen en doorgeven van je maat krijg je een sleutel van een kluisje. In dit kluisje worden de schone pakken gelegd. De vuile pakken mogen na afloop in een grote wascontainer. Hierbij wordt er niets gescand, maar krijg je door middel van een naamkaartje in je broek en jas, je eigen dienstkleding weer terug.

Praktijkervaring versus theoretische kennis: Hoe maak je de juiste keuze?

4. Het omkleden

Als je in het Erasmus MC je pak hebt gehaald, ga je door naar de schoenen lockers. In deze locker kan je je schoenen en eventueel een klein werktasje opbergen. Deze locker behoud je voor een wat langere tijd. Het volgende station is de omkleedruimte. Als vrouw heb je in het Erasmus MC geloof ik keuze uit vier grote omkleedruimtes. Je kunt voor een gestapeld of een schuin kluisje kiezen. Ben je omgekleed, dan loop je via de kelder gangen naar je de lift van jouw gebouw toe om naar de afdeling te gaan. Je hebt trouwens ook nog de mogelijkheid om te douchen in het Erasmus MC, er zijn meerdere ruime douches aanwezig naast de schoenen lockers. In het Beatrix werkt het allemaal net even anders. Het omkleden doe je niet bij je eigen kluis. De eerste keer dat ik ging werken deed ik dit wel en de medewerkers liepen maar in- en uit om hun dienstkleding te pakken. Best gênant en vervelend. Uit je kluis haal je je jas en broek, je loopt naar de afdeling en hier kleed je je in de afdelingskleedruimte om. Hier laat je dan ook je tas en waardevolle spullen staan.

Periferie vs academie: De onmisbare rol van praktijkgerichte kennis in de moderne wereld

5. Het gedag zeggen

Als je in het Erasmus MC binnenkomt aan het begin van je dienst, wordt er nauwelijks gedag gezegd. Op den duur ken je wel een aantal mensen van verschillende afdelingen. Die groet je dan. De mensen die je niet kent zeg je geen gedag. Ik heb het een aantal keer geprobeerd om het wel te doen, maar mensen horen je niet, zeggen geen gedag terug of zijn gewoon verbaasd dat er wat wordt gezegd… In het Beatrixziekenhuis zegt elke medewerker elkaar gedag. Ik kende op mijn eerste werkdag niemand en werd zomaar door iedereen gegroet (natuurlijk groette ik netjes terug). Dit maakt dat er een fijne sfeer hangt en dat ik mij direct welkom voelde.

6. De verschillende type patiënten

In de stad hebben ze allemaal haast en moet alles zo snel mogelijk. Vaak wordt er bot gereageerd, wordt alles drie dubbel gecheckt en wordt er tegen de bezoekregels ingegaan. In het Erasmus MC maak ik maar weinig christelijke patiënten mee. Nu moet ik ook eerlijk zeggen dat de doelgroep van de afdeling voornamelijk oncologische KNO patiënten zijn en dat is sterk geassocieerd met roken, alcohol en drugs gebruik. Maar in het Beatrixziekenhuis lijkt het of de patiënten meer geduld hebben, meer warm eten tussen de middag en vaker moeten bidden voor het eten.  De slag patiënten lijkt gewoon net even wat anders.

Academische versus praktijkgerichte kennis: Hoe kies je de juiste weg naar succes?

7. Elektronische programma’s

Ik weet nog wel dat een collega van het Beatrix tegen mij zei dat er een patiënt gewogen moest worden. Hij was bedlegerig. Ik zei dat ik dat wel even zou doen met de bed weeg schaal. Ik zag ten slotte dezelfde bedden staan. Dacht ik. Eenmaal bij het bed aangekomen zag ik dat er geen geïntegreerde weegschaal in het bed zat… oeps… dan toch meer wegen in de tillift. Zo mis ik in het Beatrixziekenhuis wel meer elektronische snufjes. Ik zal er een paar opnoemen.

Het beddenprogramma om bedden te halen en te brengen en vervoer in aan te vragen is in het Erasmus MC geheel elektronisch. Zodra er patiënt ontslagen wordt, komt er een automatische opdracht om het vieze bed op te halen en het schone bed te brengen. In het Beatrixziekenhuis werkt dit volgens een papieren lijst. In het Erasmus MC kan je in dit programma dus ook het vervoer aanvragen, maar dit gaat in het Beatrixziekenhuis ook niet digitaal.

Bij het Erasmus MC was ik gewend om volledig met HiX te werken. Dit is het elektronische patiëntendossier. Aangezien het Beatrixziekenhuis ook met HiX werkt, had ik al snel de aanname dat zij dat ook deden. Maar hier worden de vochtlijsten, de infusie en de bloedsuikers nog op papier bijgehouden.

De computers hebben geen scan om de pas te scannen zodat er ingelogd kan worden, zo heeft de opiaten kluis dit ook niet, ik ben gewend om alles te noteren in het activiteitenplan, de medicatie kar is veel compacter, anti decubitus matrassen kan je niet bestellen, maar moeten zelf opgehaald worden, er bestaat op de verpleegafdelingen geen buizenpost waardoor er veel gelopen moet worden en zo zijn er nog wel meer dingen waarbij ik even een stapje terug moet doen.

Periferie vs academie: Hoe praktijkervaring de weg vrijmaakt naar een succesvolle carrière

8. Medicatie uitzetten

Nog zo iets wat eigenlijk gebeurd zoals het in het oude Erasmus MC gebeurde. Toen het Erasmus MC nog op de locatie van het oude Dijkzigt ziekenhuis stond, zette de nachtdienst verpleegkundigen de medicatie voor de gehele dag uit. In de nieuwbouw is dit veranderd en heeft elke afdeling eigenlijk een apothekersassistente gekregen. Deze vult de medicatie karren aan met A medicatie (grijp medicatie) en zet de B medicatie (niet standaard aanwezige medicatie) uit in de patiënten la. Het uitzetten van medicatie gebeurd door middel van een Pill Picker die medicatie ringen maakt. Per medicatie uitzet moment kan er dan medicatie van deze ring gehaald worden. Dit zit in een plastic zakje. Dit plastic zakje wordt gescand. Zo vind dan de dubbelcheck plaats. Antibiotica wordt meestal ook al gemaakt als dit langer houdbaar is. Zowel antibiotica als opiaten kunnen gescand worden. De medicatie kar van het Beatrixziekenhuis is een slag kleiner, waardoor er minder A medicatie in opgeborgen kan worden. Alle medicatie moet de verpleegkundige van de nachtdienst zelf uitzetten en de dubbelcheck kan niet door een scanner plaatsvinden, want die is er niet.

Periferie vs academie: Hoe praktijkgerichte kennis innovatie stimuleert

9. Andere indeling van personeel

Het personeel wordt in het Beatrix anders ingezet. Doordat er in het Erasmus MC gewerkt wordt met medisch studenten en facilitair zorgmedewerkers, moet de verpleegkundige in het Beatrixziekenhuis meer neven taken verrichten. Zo was ik gewend dat de medisch student in de avond- en nachtdiensten de controles deed, het drankenrondje, de bloedsuikers en de afdeling opruimde. En de facilitair zorgmedewerkers vulde alle karren bij, hielpen indien het kon met een bedje opmaken, haalde de bedden af als het vuile bed opgehaald kon worden en konden materiaal halen op andere afdelingen. In het Beatrixziekenhuis heb je daar en tegen dan weer lab medewerkers. Waar je in het Erasmus MC enkel lab medewerkers had die in de ochtendronde bloed afnemen, nemen de lab medewerkers in het Beatrixziekenhuis altijd het bloed af. Wel zonde, want ik vind bloedprikken juist zo leuk.

Periferie vs academie: De impact van de digitale revolutie op de waarde van praktijkervaring en academische kennis

10. Opnames in de avonddiensten

De spoedopnames in de avond- en nachtdiensten in het Erasmus MC worden gedaan door de verpleegkundige die op die kamer is ingedeeld. De verdeling van deze spoedopnames gaat door samenwerking van de verpleegkundige die overstaat en op dat moment de opname telefoon heeft en de opname coördinator. In het Beatrixziekenhuis gaat het ook ongeveer zo, alleen neemt de opname coördinator de patiënten op, waardoor de verpleegkundige van de afdeling dit niet hoeft te doen. Indien de opname coördinator het te druk heeft, lukt dit natuurlijk niet.

Hiernaast zijn er natuurlijk nog meer verschillen. Denk aan de complexiteit van de patiënten, de mate waarin een voorlopige ontslag datum wordt afgesproken (het Erasmus MC is hier een stuk strikter in, aangezien op elk leeg bed meestal wel een opname kan komen), het gebruik van andere producten/middelen (infusen, katheters, spuiten, etc.), het proces van het maken van een pasje, geen MMIZ in het ziekenhuis, geen PET-scan en ga zo maar door.

Ik hoop in ieder geval dat je een beetje een inzicht hebt gekregen tussen de grootste verschillen. Indien je nog vragen hebt, kan je dit gerust stellen!