Hoe word jij docent verpleegkunde?

26 november 2021 door zustermaaike ♥ 0 Leave a Comment

De laatste tijd krijg ik deze vraag veel gesteld op Instagram, goed moment dus om er een blog over te schrijven!

Misschien wel even leuk om te vertellen wat ik heb gedaan? Ik heb zelf de hoger beroepsopleiding Verpleegkunde (HBO-V) gedaan van 2012 tot 2016, hierna ben ik een half jaar op wereldreis geweest en tijdens deze wereldreis heb ik mij ingeschreven voor de universitaire master verplegingswetenschap. In het voorjaar van 2017 heb ik mijn wiskunde certificaat behaald op VWO niveau (staatsexamen) en in september van dat jaar ben ik met de pre-master gezondheidswetenschappen begonnen. Van 2018 tot en met 2020 heb ik de master verplegingswetenschappen (VW) afgerond. Deze master duurt twee studiejaren. Aangezien ik tijdens de master gewoon werkzaam was als verpleegkundige, kon ik mijn opgedane kennis gelijk toepassen in de praktijk. Zo heb ik onder andere een Evidence Based Practice (EBP) werkgroep opgericht op de afdeling waar ik toen nog werkzaam was. Voor de oprichting van deze werkgroep heb ik om hulp gevraagd aan senior onderzoekers met een achtergrond in de verpleegkunde en de hoogleraar verplegingswetenschappen van het Erasmus MC.

Op de een of andere manier ben ik hierna binnen de verpleegkundige advies raad (VAR) van het Erasmus MC doorgegroeid binnen de EBP werkgroep. Vanuit ben ik denk ik in contact gekomen met mijn oude werkgever van de EBP lessen van de Erasmus MC academie. Mijn oude werkgever is inmiddels met pensioen, maar na een leuk gesprek over de vormgeving van deze lessen was ik aangenomen. Ik vond het heel tof en nog leuker vond ik het dan een mede student van VW hier ook werkte. Ik was dus opeens aangenomen en vond het leuk om de lessen vorm te geven. Ik had niet verwacht dat ik het leuk zou vinden om de lessen überhaupt te geven aan studenten, maar ik vond het heel leuk. Naast dat ik het begeleiden van collega’s en studenten binnen de EBP werkgroep op de afdeling leuk vond (onderwerp uitkiezen, stukje sturing in het onderzoek doen), vond ik het ook leuk om studenten te begeleiden op de werkvloer.

Toen ik de vacature van kerndocent verpleegkunde zag, was één plus één twee voor mij. Dit was de toch wel lange, maar korte uitleg van waarom ik docent verpleegkunde ben geworden. Het inspireren, motiveren en ervoor zorgen dat de nieuwe lading verpleegkundigen nog steviger in hun schoenen staat bij het uitvoeren van hun vak, maakt dat ik het nu nog steeds onwijs naar mijn zin heb. Ik zit op mijn plekje.

Dit betekent dat ik de weg HBO-V > master > solliciteren heb gevolgd. Dit betekent niet dat dit de enige weg is die je kunt volgen. Zo werken er docenten binnen de verpleegkunde opleiding die geen achtergrond is de verpleegkunde hebben, maar juist in de geneeskunde, gezondheidswetenscappen of communicatie. Hierbij is de eerste stap anders. Dit is dan HBO-opleiding > master > solliciteren. Ook werken er docenten die nog geen master hebben gehaald. Ik schrijf expres ‘nog geen’. Om les te mogen geven op de HBO-V, moet je een master hebben gedaan. Sommige docenten solliciteren op het onwijs mooie lesgeef vak, maar weten dat zij nog een master moeten doen. Hierbij is de tweede stap dus anders. Dit is dan HBO opleiding / HBO-V > solliciteren > master afronden.

Oké, dan wil je gaan solliciteren (of heb je het gedaan), maar wat zijn dan de mogelijkheden in functies? Hier heb ik zelf nog vrij weinig verstand van. Ik weet enkel dat er in ieder geval een paar soorten vacaturen zijn. Indien je nog vrij jong bent en geen master hebt, is een traineeship misschien wat voor jou. Hier een link voor een net verlopen vacature van de Hogeschool Rotterdam, voor een impressie. Indien je meer affiniteit hebt met verpleegkundige vakken, dan is kern-docent wat voor jou. Hier een link voor deze vacature. Op zo’n soort vacature heb ik een half jaar geleden gesolliciteerd. In het sollicitatieproces wordt besproken voor welk leerjaar jij de meeste affiniteit hebt (leerjaar 1 en 2 of leerjaar 3 en 4). Indien je in beide stromingen les wilt geven, is dit ook mogelijk. En als je weer meer affiniteit hebt voor geneeskunde, dan kan je solliciteren op docent geneeskunde of andere passende vacatures. Deze vacature staat momenteel niet meer online, maar je zou eens kunnen kijken op deze site.

Je kunt dus heel veel kanten op, combineren (bijvoorbeeld met een onderzoeksfunctie, promotieonderzoek, andere leerjaren of projecten) en weer switchen. Hiernaast is het goed om te weten dat je binnen de Hogeschool Rotterdam, vanaf het begin zowel didactisch als pedagogisch geschoold wordt door een docent van de leraren opleiding in de gezondheidszorg. Dit is een wekelijkse klas samen met andere nieuwe docenten. Een paar maanden na je start, start de beeldcoaching en zodra je er klaar voor bent (meestal na een jaar) start de basis kwalificatie examinering (BKE) en basiskwalificatie didactische bekwaamheid (BDB). Als je denkt dat je als docent snel bent uitgeleerd, heb je het dus mis. Dit is ook een van de redenen dat ik ben begonnen als docent, genoeg uitdagingen!

Hiernaast heb je natuurlijk ook nog de mogelijkheid om les te geven op een MBO-verpleegkunde school. Hierover heb ik geen ervaring, maar weet ik wel dat je hier wordt aangenomen zodra je de HBO-verpleegkunde opleiding in bezit hebt. Indien je dus geen master wilt gaan behalen, is dit goed en een leuk alternatief.

Meer weten? Kijk dan eens op deze link vol informatie. Heb je nog vragen? Deze kan je altijd aan mij stellen op mijn Instagram of via een berichtje onder deze blog! Heb je nog aanvullingen? Deel ze gerust!

Je bent een last…

17 november 202117 november 2021 door zustermaaike ♥ 5 Comments

Ik kreeg laatst een berichtje over dat ik een last zou zijn op de Intensive Care (IC). Een aantal weken geleden heb ik een paar inwerkdiensten gedraaid op de IC als buddy. Dit houdt in dat ik in deze diensten werd ingewerkt op de IC; ik moet weten waar alle materialen liggen indien deze gehaald moeten worden; ik moet alle soorten, maar voornamelijk intraveneuze, medicatie kunnen klaar maken; ik moet weten hoe ik de metingen kan verrichten op de kamer en ik moet een veneus bloedgas afkunnen nemen en kunnen uitlezen (en natuurlijk helpen bij ADL, verplaatsen in bed, verschonen, etc.). Allemaal taken die makkelijk te leren zijn, maar grote gevolgen kunnen hebben als het misgaat.

Dit maakt dat als ik daar rondloop, ik een hoge verantwoordelijkheid voel. En een soort van extra dienstbaarheid. Helaas is de corona crisis nog in volle gang en dat betekent de IC afdelingen langzaam weer volstromen met COVID patiënten. In die tijd is een buddy extreem handig. In mijn ogen zijn dan alle handen op de werkvloer nodig. Maar nee, volgens deze Instagrammer was ik tot last. Want zij had ook met buddy’s gewerkt en zij vond ze maar vervelend en tijdrovend. Dat zette mij aan tot nadenken en vandaar dat ik deze blog schrijf. Want, in de tijden van nood is het roeien met de riemen die je hebt. Extra handen erbij op de werkvloer is toch juist prettig, zou je zeggen?

Ik ben niet op haar berichtje ingegaan en heb het berichtje dan ook verwijderd. Ik noem haar even haar, maar voor hetzelfde geld was het een man. Ik weet het niet. Waarom ik haar heb verwijderd? Ik voelde een soort van woede en wilde mijn energie er niet aan kwijt raken. Achteraf denk ik zonde, want ik had best een gesprek met haar willen voeren en haar standpunt willen achterhalen. Want, ik ben van mening dat als je de kwaliteiten van iemand die je komt helpen op de juiste manier inzet, je heel veel hulp kan ontvangen. Dat heet iemand in zijn kwaliteiten zetten en daarmee is dat waardering.

Op het moment dat ik als verpleegkundige op de verpleegafdeling een super drukke dienst heb én er een student achter mij aanloopt, kan ik dat op meerdere manieren benaderen.

Benadering 1. Ik zou kunnen zeggen: ‘Gatsie, hier heb ik dus echt geen zin en tijd voor, ga maar naar een ander team, want ik kan je echt niet begeleiden (je bent een last).’.
Benadering 2. Of ik kan zeggen: ‘Wat fijn dat je er bent, ik zou je wat extra begeleiding willen geven, maar dat kan ik momenteel niet, zou je mij kunnen helpen waar nodig? Dat zal misschien betekenen dat je weinig leerrendement hebt vandaag en dat je de ‘vuile klusjes’ op moet lossen, maar dat betekent ook dat je mij enorm helpt en daarmee de patiënten ook waar wij voor zorgen.’.
Benadering 3/4/5/etc. Niets zeggen, niets bespreken, niet overleggen, niet goed kunnen begeleiden. Verschrikkelijk zou ik dit vinden en met een schuldgevoel zou ik naar huis gaan.

Misschien zijn er nog wel meer benaderingen mogelijk, waarschijnlijk wel. Maar laten we benadering 1 en 2 even uitlichten. Want – op ervaring gebaseerd – wat gebeurd er wanneer deze benadering plaatsvind?

Benadering 1. De student voelt zich niet welkom en zal met de staart tussen haar benen naar een ander team gaan. Als het zelfvertrouwen laag is of als de student onzeker is, dan kan de student de gehele situatie ook op zichzelf betrekken. Zonde, want dit is totaal niet de schuld van de student.
Benadering 2. De student weet waar het op aankomt in de dienst. Een keer zal niet erg zijn. Leerdoelen kunnen aan de kant worden gezet en misschien kan er hierdoor wel aan persoonlijke leerdoelen gewerkt worden. In een veiliger leerklimaat dan benadering 1. Maar de student weet dat zij kan helpen waar nodig en zal zich waarschijnlijk nuttig voelen.

Het resultaat van benadering 2? Iemand in zijn kracht laten staan. Niet dat dit (de leerdoelen aan de kant zetten en vuile klusjes laten oplossen) elke keer moet gebeuren als je werkt met een student, maar wel dat dit zo vaak als het nodig is mag gebeuren als ik werk als buddy op de IC. Ik kies hier namelijk voor. Om dienstbaar te zijn naar de patiënten, maar ook naar de IC-verpleegkundigen.

Ik ben een ervaren verpleegkundige, met 7 jaar erving in het grootste Academische ziekenhuis van Nederland (inclusief duale student tijd) en daarnaast 5 jaar ervaring op een enorme complexe afdeling waar patiënten in andere ziekenhuizen misschien wel op die IC of high care zouden liggen. Ik ben veel gewend, kan veel verpleegtechnische handelingen, ken mijn waarde en ik ken mijn grenzen. Laat mij dus gewoon helpen waar nodig én als ik iets niet kan, dan geef ik dit aan.

De benaderingen die ik kreeg.

Benadering 1. Die kreeg ik op Instagram van de onbekende Instagrammer die mij niet volgde en mij toch een berichtje wilde sturen. Het resultaat? Ik was boos en had wat weken nodig om hier op deze manier op te kunnen reageren. Moet je je voorstelen hoe ik mij had gevoeld als dit in real life zo was geweest. Wat deze Instagrammer trouwens ook suggereerde… want als ik met haar zou werken zou ik een last zijn, dus waarom zou ik überhaupt helpen als buddy op de IC?
Benadering 2. Die ik zou krijgen van mijn collega’s van het Beatrixziekenhuis. Natuurlijk zullen er drukke diensten zijn, dat ze hopen dat ik hen niet voor de voeten zal lopen. Maar met alle liefde wil ik werk van hen ontnemen en er samen voor zorgen dat we de dienst doorkomen.

Is mijn punt duidelijk? Dat als je de mensen inzet naar kracht, dat ze nooit tot last kunnen zijn? Voor hetzelfde geld laat jij mij een hele dag intraveneuze medicatie klaarmaken. Dat moet namelijk veel en vaak gebeuren op de IC. Dan heb ik een minder uitdagende dag, maar dan heb jij minder werk te doen en kan jij je richten op wat echt belangrijk is die dag. Reanimaties, COVID isolaties in- en uitlopen, beademingen instellen en ga zo maar door. Ik denk dus niet dat ik tot last ben, ik werk juist met plezier, ik denk eerder dat jij je kijk op de IC buddy’s wat kunt bijstellen ;).

Had ik je berichtje nog maar op Instagram, dan had ik je het direct kunnen vertellen. Het gaat om verwachtingen, communicatie en de juiste benadering. Ik hoop dat je er van leert. En… het niet met mij eens? Dat mag ook. Dan kunnen we erover in gesprek gaan.

Hoe moet het dan wel? Salaris en meer

29 september 2021 door zustermaaike ♥ 0 Leave a Comment

In de vorige blog kwam eigenlijk naar voren dat er veel kritiek is op de salarissen van verpleegkundigen (in alle sectoren) en dat de verpleegkundigen meer betaald willen worden. Maar hoe zien zij dit dan voor zich en welke andere omstandigheden mogen er ook veranderen? Ook dit vroeg ik op Instagram. Lees het in deze blog.

Salaris

Als je het als verpleegkundige voor het uitkiezen hebt, welk salaris zou jij dan willen? Die vraag stelde ik op Instagram. Er kwamen veel reacties op. Veel wisten het niet, maar het merendeel is voor een start salaris van ongeveer 100 euro boven het modale salaris. Als je het mij vraagt alsnog best weinig, want zoals ik eerder al vertelde, is het verschil rond de leeftijd van 45 jaar best groot in vergelijking met het salaris van de leeftijdsgenoten op een HBO niveau. Verpleegkundigen zijn na twaalf jaar namelijk uitgegroeid in een schaal. De treden houden dan op. En een volgende schaal zit er pas in bij een promotie, waar sommige verpleegkundigen geen behoefte aan hebben, of wat voor sommige verpleegkundigen geen mogelijkheid is. Als ik een aanvulling mag doen, dan zou ik een onderzoek opzetten naar de meerwaarde van de verpleegkundige met ervaring. Want ik denk, nee ik weet, dat deze een grote meerwaarde heeft op het gebied van het opleiden van nieuwe verpleegkundigen, een inspiratie bron kan zijn voor andere verpleegkundigen en de zorg naar een hogere kwaliteit brengen door de jaren aan trial and error (de ervaring). Dus die verpleegkundigen verdienen meer waardering. In de vorm van een schaal die doorloopt met meerdere treden. Een mooie start hierbij zal dus zijn om een paar honderd euro hoger te beginnen met trede 1.

Verschil MBO en HBO

Jullie vinden dat er een verschil in salaris moet komen tussen MBO- en HBO opgeleide verpleegkundigen. Maar er zit één maar in. Er moet ook een verschil van werkzaamheden zijn tussen deze MBO- en HBO opgeleide verpleegkundigen. Zo raar dat dit in de opleiding wel aanwezig is. Leg simpelweg het competentie profiel maar naast elkaar. En op het moment dat zij hun werk mogen uitvoeren, moet de HBO verpleegkundige haar best doen om HBO georiënteerd te blijven. Denk alleen maar aan evidence based practice (EBP). EBP kan in elke handeling naar voren komen. Kritisch blijven, nagaan waarom handelingen op een bepaalde manier worden gedaan, kijken naar wat anders kan, durven afwijken van het protocol en het komen met aanbevelingen door middel van gedegen wetenschappelijk literatuur onderzoek. En in de praktijk? Hier wordt weinig ruimte voor gemaakt. Dit gehele proces kost tijd, maar soms is de tijd er niet voor. Zonde! Hoe zouden we deze scheiding nog meer kunnen maken? En wat vind jij hier van? Eerlijk of niet? Als aanvulling zou ik graag willen geven dat ik van mening ben dat er wel degelijk een verschil in salaris moet komen tussen de verpleegkundigen die zullen gaan afstuderen als MBO- en HBO opgeleide verpleegkundigen. Dit betekent dat er dan ook een verschil is in werkzaamheden en dat beide groepen er niet op achteruit gaan met hun salaris. Ik weet alleen niet helemaal hoe we de wens in het verschil in salaris moeten toepassen in de huidige MBO- en HBO opgeleide verpleegkundigen. Ik denk ook niet dat dit zo besloten kan zijn. Anders was de wet nu wel rond geweest 😉.

Opvallend veel parttime

Wat een volger opviel is dat er opmerkelijk veel parttime wordt gewerkt in de zorg, maar dat de verpleegkundigen alsnog vinden dat zij te weinig verdienen. Betekent dit dat zij genoegen nemen met het salaris wat zij verdienen? Of dat zij eigenlijk minder zouden willen werken, maar dat dit niet kan? Of dat er zaken ingeleverd moeten worden (bijvoorbeeld uiteten gaan) om wel die 16 tot 24 uur te kunnen werken. Ik ben benieuwd…

Wat doen die vakbonden dan?

Hot topic! Hier onder wat interessante links om je in te verdiepen. Houd er rekening mee dat deze blog is geschreven in september 2021 en dat er nog veel meer nieuws te vinden is. Heb jij een belangrijke aanvulling? laat het mij weten.

Ook SER zegt het: salarissen verpleegkundigen moeten omhoog | RTL Nieuws

Prinsjesdag 2021: geen nieuwe plannen voor de zorg, geen salarisverhoging zorgpersoneel – Nursing

Vakbonden tegenover elkaar om afsluiten nieuwe cao voor universitaire ziekenhuizen: ‘We laten het er niet bij zitten’ – EenVandaag (avrotros.nl)

Op 28 september grootste staking in academische ziekenhuizen ooit – FNV

Meerderheid Tweede Kamer eist hoger salaris in de zorg, winstbelasting omhoog | NOS

SP en ChristenUnie willen 600 miljoen voor salarissen zorg – Skipr

Cao ziekenhuizen: NU91 wil dit jaar 3% salaris erbij, daarna meer – Nursing

Kijk en vergelijk: wat doen de politieke partijen voor onze beroepsgroep? | V&VN (venvn.nl)Herstelplan voor de zorg: dit moet er gebeuren volgens V&VN en de medisch specialisten – Nursing

Aannames over het werken als verpleegkundige in… alle sectoren!

20 september 202120 september 2021 door zustermaaike ♥ 0 Leave a Comment

Die ene vriend die aan je vraagt hoe jij het volhoud om continue die oude mensen te verschonen. Dit is dan nog enigszins netjes opgeschreven. Vaak komen de woorden: ‘vies’, ‘poep’, ‘luier’ en ‘schoonmaken’ er ook nog aan te pas. Verschrikkelijk. Maar hoe kunnen zij een goed beeld hebben van de zorg als zij er zelf nog nooit hebben gewerkt? En zij dan moeten varen op aannames? Wij hebben een prachtig mooi en dynamisch beroep. Natuurlijk staat het handelen voor de patiënt/cliënt/bewoner in ons beroep centraal, maar dat betekent echt niet dat we hele dagen aan het wassen zijn of incontinentie broekjes moeten verwisselen. Hiernaast hebben we natuurlijk ook nog die ene persoon die aan jou gaat vragen wat hij kan doen bij probleem X want hij weet dat jij in de zorg werkt. Oeps. Ik vroeg op mijn Instagram aan jullie wat aannames zijn over de verschillende sectoren. Ohh en wat een reacties heb ik hier op gehad. Om die reden zet ik die aannames hier op een rij.

Veel mensen hebben een aanname gedeeld en erna verteld waarom dit juist niet (of soms wel) klopt. Ook heb ik af en toe mijn mening gegeven. Dan staat er duidelijk het woordje ‘ik’ in de zin. Heb jij zelf nog een aanvulling? Dan hoor ik het graag via een berichtje onder deze blog of op mijn Instagram 😊.

In de thuiszorg moet je als verpleegkundige…

Alleen maar steunkousen aan trekken

Een route van de verpleegkundige werkzaam in de thuiszorg is erg divers. Natuurlijk moeten er soms ook steunkousen aangetrokken worden, maar er komt bijvoorbeeld ook wondzorg, medicatie aanreiken en katheterisatie voor.

Gebroken diensten werken

Dit is volgens een volger echt niet waar. Ik denk dat er best een keer een gebroken dienst kan voorkomen, maar dat je samen met je team en de planner ook kunt kijken naar hoe de indeling van zorg nog beter kan.

Haasten, want je hebt geen tijd voor je cliënten.

Helaas wordt deze aanname vaker gedeeld. En helaas wordt er ook aangegeven dat de gegeven tijd die je soms voor je cliënten hebt, ook daadwerkelijk kort is.

Alleen maar billen wassen

Uhh nee. Dat zou betekenen dat je in de middag nog steeds aan ‘het poetsen’ bent. Natuurlijk moeten er cliënten geholpen worden bij de ADL, maar ten eerste betekent dit niet dat jij als verpleegkundige alles moet overnemen en ten tweede betekent dit niet dat jij hier een hele dag mee bezig bent.

Alleen maar koffie drinken bij alle cliënten

Zo, dat zou gezellig zijn. Wel lekker tegenstrijdig met het feit dat er eigenlijk te weinig tijd zou zijn. Al denk ik zeker, dat een stukje psychosociale zorg goed uitgevoerd kan worden met een kopje thee als je wat tijd over hebt.

Moeite doen om contact te leggen met je collega’s

Geen fysiek contact, maar gelukkig bestaan er tegenwoordig apps waardoor je in contact kan komen en blijven met je collega’s.

Niet komen als je een HBO diploma hebt, want er is geen uitdaging

Zo niet waar! Ik denk dat juist als HBO verpleegkundige je moet kunnen signaleren wanneer de zorg niet wordt gegeven zoals het zou moeten en dat je dit kunt gaan opzoeken in de wetenschappelijke literatuur. Hierdoor ben je continue bezig met klinisch redeneren en het verbeteren van de zorg.

Alleen maar op kantoor zitten

Ik denk dat hiermee de HBO verpleegkundige wordt benoemd die indiceert. Helaas weet ik zelf niet of deze aanname waar is of niet, dit hoor ik graag van jullie!

Alleen maar laagcomplexe zorg verlenen

Ik denk juist dat je in de thuiszorg al snel complexe zorg verleend aangezien er over het algemeen een cliëntenbestand is met enorm veel co morbiditeit en bijvoorbeeld overbelaste mantelzorgers. Hierdoor is een holistische visie van belang. Als tip zou ik zeggen, pak het zelcom model er eens bij… ik ben benieuwd! Heb jij nog aanvullingen?

Huishoudelijke klusjes doen, alleen maar schoonmaken

En het antwoord was: dit zit als verpleegkundige in de wijk juist niet in je takenpakket…

Je bent enkel eten aan het opwarmen in een avondroute

Ik denk dat we daarmee weer terug komen op het eerste punt. In de avond is er juist veel sondevoeding, subcutane injecties, medicatie aanreiken en ook wondzorg (en ga maar zo door).

In de geestelijke gezondheidszorg moet je als verpleegkundige…

Moet je uitkijken, want hier lopen alleen maar gekken rond

Wat volgens de gene die deze aanname heeft gedeeld echt niet zo is. Iedereen kan in de geestelijke gezondheidszorg belanden. En dan ben je dus niet gek. Ook niet als werknemer (ja deze aanname kwam ook voor).

Sterk in je schoenen staan, want je wordt zelf snel depressief

In de geestelijke gezondheidszorg werk je met een breed scala aan patiënten. Als de geestelijke gezondheidszorg bij je past, wordt je juist energiek van de hulpverlening aan de mensen die het nodig hebben.

Alleen maar mensen platspuiten

Echt niet waar. Dit gebeurd alleen maar wanneer het echt noodzakelijk is.

In de gehandicaptenzorg moet je als verpleegkundige…

Allemaal kwijlende mensen die niet kunnen praten verzorgen

Dus als je gehandicapt bent, kwijl je bij voorbaat? En als je gehandicapt bent, kan je niet praten? Hier hoef ik niets op aan te vullen 😉

Alleen maar luiers verschonen

Dat is dus echt niet je hoofdtaak als verpleegkundige in de gehandicaptenzorg.

Alleen maar de lichamelijke zorg leveren

Veel al hebben de mensen in de gehandicapten zorg, zorg nodig bij de ADL, maar dit betekent niet dat je hier de gehele dag mee bezig bent.

In een hoge werkdruk werken

Helaas waar volgens degene die aanname heeft verstuurd.

Alleen maar voor cliënten in een rolstoel zorgen

Nee, niet iedereen zit in een rolstoel!

De gehele dag billen poetsen en heb je geen tijd voor verpleegtechnische handelingen

Juist mensen met een handicap hebben co morbiditeit, waardoor er ook verpleegtechnische handelingen voorkomen.

In de revalidatiezorg moet je als verpleegkundige…

Alleen maar mensen die kwijlen verzorgen

Zo niet waar! Je helpt juist mensen te revalideren. Je helpt mensen met beter worden. En als ik mag aanvullen? Kijk eens bij de aanname over kwijlende mensen in de gehandicapten zorg. Die uitleg slaat ook wel de spijker op de kop.

Op de achtergrond staan want de fysiotherapeut en de ergotherapeut hebben de regierol

Als verpleegkundige heb je hierdoor een uitvoerende rol. Maar dit betekent niet dat je niet mee kunt denken in het revalidatieproces.

In de ziekenhuiszorg moet je als verpleegkundige…

Tegen hiërarchie kunnen, want je bent het hulpje van de arts

Ik weet niet beter dat je samen zorgt voor de patiënt. De arts met zijn artsenexpertise en de verpleegkundige met de verpleegkundige expertise. De verpleegkundige van nu heeft juist leiderschap nodig en tijdens het lopen van de visite kan de verpleegkundige dit goed aantonen. Opkomen voor de patiënt en de beste zorg.

Heel veel billen wassen

Ja soms is het ochtend rondje veel wassen, maar dat verschilt ook veel per afdeling. Maar hier ben je echt niet een hele dag mee bezig en soms heb je dagen dat je ook niet hoeft te wassen.

Er tegen kunnen om alleen maar pauze te houden

Oh, ik zou graag willen weten waar dit wél mogelijk is…

Tegen een hoge werkdruk kunnen

Ja. Rennen, vliegen en soms zou je jezelf het liefste in tweeën opsplitsen.

Kunnen omgaan met de meeste nieuwe technologie

In het Erasmus MC wel. In het Beatrixziekenhuis vind ik dit in vergelijking met het Erasmus MC dus best wel tegenvallen, maar in vergelijking met andere landen weer niet… Hoe is dat in andere ziekenhuizen?

Echt werken, want het is het meest uitdagend

Ja ik vind het werken in het ziekenhuis uitdagend, maar dit betekent niet dat dit de enige sector is met uitdaging. De uitdaging moet je zelf zoeken, vinden en handhaven. In elke sector.

Goed zijn in alle verpleegkundige handelingen

De inzender was verbaasd dat niet alle verpleegkundigen een infuus kunnen prikken. Ik denk dat we allemaal onze eigen specialiteit hebben en dat je als verpleegkundige ook niet kunt verwachten dat je overal goed in bent. Dat is in het dagelijkse leven toch ook niet zo? Waarom in het werkleven dan wel? Iedereen heeft sterkere en minder sterke punten. Zo kan ik altijd wel een infuus prikken, vind ik neusmaagsondes inbrengen verschrikkelijk (ondanks dat ik het goed kan) en kan ik juist niet goed een vrouw katheteriseren.

Kunnen roddelen en arrogant zijn

Alsof dit een soort selectie criteria zijn om verpleegkundige in het ziekenhuis te worden. Ik vind roddelen in het dagelijks leven al niet kunnen, laat staan op de werkvloer. Dan wil je zeker een fijn werkklimaat hebben. Negatief praten over een ander zonder dat hij of zij erbij is, kan dan echt niet. Ik heb eigenlijk nog nooit een verpleegkundige meegemaakt die zich verheven voelde boven de rest. Je werkt in een team en samen krijg je de zorg rond.

Alleen maar poep ruimen

Defecatie is prettig, want dit betekent dat de darmen goed op gang zijn. Dus hier houden verpleegkundigen in het ziekenhuis zich dagelijks mee bezig. Maar alleen maar ontlasting opruimen is ook niet ons gehele takenpakket.

Continue het zelfde riedeltje

Werken in het ziekenhuis is juist enorm divers

In de verpleeghuiszorg moet je als verpleegkundige…

Tegen saaie dagen kunnen, er is geen uitdaging

Echt niet! Het werken is heel divers en uitdagend. Ik nogmaals aan dat ik denk dat juist als HBO verpleegkundige je moet kunnen signaleren wanneer de zorg niet wordt gegeven zoals het zou moeten en dat je dit kunt gaan opzoeken in de wetenschappelijke literatuur. Hierdoor ben je continue bezig met klinisch redeneren en het verbeteren van de zorg.

Heel hard werken

Ja en nee. Soms is het dagen heel hard werken met onderbezetting en soms heb je wat meer tijd vrij om een praatje te maken met de bewoners.

Poepluiers verschonen

Natuurlijk moet dit ook hier gebeuren, maar nogmaals: dit is niet de hoofdtaak van een verpleegkundige.

Alleen maar werken met dementerende en zeurende ouderen

Dit is echt niet zo, het is zo’n mooi beroep!

Het salaris van een verpleegkundige

5 september 20215 september 2021 door zustermaaike ♥ 1 Comment

Dé blog waar ik al een tijdje over nadacht, maar eigenlijk te ‘bang’ was om over te schrijven. Het nieuws stond er immers vol mee. Verpleegkundigen die vinden dat zij te weinig verdienen, leraren in het basisonderwijs die daar ook wat van vinden en politie agenten die uiteindelijk minder blijken te verdienen dan verpleegkundigen.

Dus ik ga op zoektocht… wat verdient de gemiddelde Nederlander, wat verdient de gemiddelde Nederlander met een HBO-diploma (ik heb zelf immers de HBO-Verpleegkunde opleiding afgerond) en hoe staat de verpleegkundige in dit rijtje. In dit alles neem ik het netto inkomen mee, aangezien dit is wat er op de rekening wordt gestort en dus te gebruiken is om de vaste lasten mee te betalen (en dit voor mij het makkelijkste te achterhalen is 😉).

Jan Modaal en het gemiddelde

Tempo-team heeft een salarislijst online gezet voor verschillende beroepen. Maar laten we eerst even beginnen met wat Jan Modaal volgens hen verdient, gebaseerd op de cijfers van het Centraal Plan Bureau en Nationale beroepengids. Dit is 36.500 euro bruto. Netto is dit ongeveer 28.792 per jaar en dat maakt 2.292 euro per maand (min heffingskorting en arbeidskorting). Dit betekent dat een inkomen van 2.292 euro netto per maand het vaakste voorkomt en hiermee gezien kan worden als een doorsnee inkomen. Dit is iets anders dan het gemiddelde inkomen. Volgens het CBS lag het laatste gemeten gemiddelde inkomen op 30.800 euro netto per huishouden. Dit is in 2019 gemeten.

Even terug komen op de salarislijst. De verpleegkundige staat hier niet tussen. De leraar van het basisonderwijs verdient ongeveer 3190 euro volgens hen. Gelukkig kan de NOS ons verder helpen in een recent geplaatst artikel. Hierin staat dat leraar van het basisonderwijs tussen de 2680 en 4110 euro verdient, de verpleegkundige van een regulier ziekenhuis (met HBO niveau??) 2620 – 4120 euro verdient en de hoofdagent van de politie 2060 tot 3420 euro. Hier heb ik even HBO met een vraagteken neergezet, want voor zover ik weet bestaat er geen scheiding in salarissen tussen de MBO- en de HBO-verpleegkundige in het ziekenhuis. De specialisaties en hiermee de schaal of trede verhogingen laat ik nu even achterwege.

Wat betekent dit nu? Iniedergeval dat de verpleegkundige evenveel zou verdienen als de leraar van het basisonderwijs en meer dan de hoofdagent bij de politie. Als wij het inkomen van de verpleegkundige bekijken aan de hand van de ziekenhuis CAO FWG 45 is dit 2319 – 3322 euro bruto. Dit is al weer iets minder dan volgens de NOS. Als ik dit salaris bereken naar een netto inkomen per maand kom ik op 1995,08 euro – 2562,17 euro. Het startsalaris is onder modaal (en onder het gemiddelde, want dat lag hoger dan modaal).

Hoe zit dat na 4 jaar werken?

Laten we uitgaan van een verpleegkundige met vier jaar ervaring in FWG 45. Gebaseerd op de CAO van 2021 zou deze verpleegkundige dan 2741 euro bruto krijgen bij een volledige werkweek van 36 uur. Dit is 2246,17 euro netto in de maand. Gemiddeld ben je rond de 23 jaar als je afstudeert van het HBO. Dit maakt dat je vier jaar later 27 bent. Het gemiddelde netto salaris is dan 2291,66. Dat zou betekenen dat deze verpleegkundige rond het gemiddelde verdient voor de leeftijd. Als we dit uitsplitsen naar het gemiddelde salaris van een HBO/WO’er, dan zou het bruto salaris 34.200 euro moeten zijn. Indien we die 2741 euro keer 12 maanden doen, krijgen we 32.892 euro bruto per jaar. Hierbij is dan geen vakantiegeld en/of dertiende maand bij meegenomen. Een verpleegkundige met vier jaar ervaring verdient dan om en nabij Jan modaal en ongeveer even veel als het gemiddelde van de subgroep HBO/WO. Dit kan dus gezien worden als een doorsnee inkomen. En dit betekent dat er beroepen op het HBO/WO zijn die minder verdienen, en dat er beroepen zijn die meer verdienen.

En als je 45 jaar bent?

Als je 45 jaar bent, HBO-verpleegkunde en gemiddeld rond je 23^ste klaar was met de opleiding, dan heb je ongeveer 22 jaar ervaring. Dit betekent dat je in trede 12 zal zitten (hoogste trede). Hierna kan je dus ook niet meer doorgroeien in je salaris binnen deze schaal. Dit staat gelijk aan 3322 euro bruto en hiermee 2562,17 euro netto. Het gemiddelde salaris zit dan op 2800 euro netto per maand. Ondanks dat dit boven het modale inkomen is, zit je dan als verpleegkundige onder het gemiddelde salaris voor jouw leeftijdsgroep. En hoe ouder jouw leeftijdsgenoten worden, hoe meer zij nog kunnen verdienen. Dit geldt niet voor de verpleegkundigen.

Dus voor een verpleegkundige in FWG schaal 45 (ziekenhuis schaal) geldt dat zij bij start 1995,08 euro netto per maand krijgen, na vier jaar is dit 2246,17 euro netto per maand en al je 45 jaar bent is dit 2562,17 euro per maand. Dit is met een 36-urige werkweek (fulltime) en zonder onregelmatigheidstoeslag (ORT).

Onregelmatigheidstoeslag

Omdat verpleegkundigen dag, avond en nacht moeten werken, krijgen zij onregelmatigheidstoeslag (ORT). Deze ORT komt boven op het vastgestelde uurloon. Dit is het uurloon wat is vastgesteld aan de hand van de schaal en trede waar jij je als verpleegkundige in bevind. In de ziekenhuizen CAO is dit als volgt vast gesteld:

– 22% voor onregelmatige dienst op uren vallende tussen 06.00 uur en 07.00 uur en tussen 20.00 uur en 22.00 uur op maandag tot en met vrijdag;

– 38% op uren vallende tussen 06.00 uur en 08.00 uur en tussen 12.00 uur en 22.00 uur op zaterdag;

– 47% op uren vallende tussen 00.00 uur en 06.00 uur en tussen 22.00 en 24.00 uur op maandag tot en met vrijdag;

– 52% op uren vallende tussen 00.00 uur en 06.00 uur en tussen 22.00 en 24.00 uur op zaterdag;

– 60% op uren vallende tussen 00.00 uur en 24.00 uur op zon- en feestdagen en op uren vallende tussen 18.00 uur en 24.00 uur op 24 en 31 december.

In andere blogs heb ik al geschreven wat een nachtdienst met je doet en heb ik de nachtdienst positief proberen te benaderen. Het is niet voor niets dat hier op deze manier over geschreven wordt. Onregelmatig werken is zwaar voor lichaam en geest.

In het ECHT

Dus nu. We weten wat het netto inkomen minimaal moet zijn van de verpleegkundige uitgaande van de FWG 45 beschreven in de ziekenhuis CAO en we weten nu de hierbij behorende ORT.

Ik ben geen economisch wonder, maar dit zijn dus de getallen van het internet. Laten we kijken wat ik heb verdiend van student tot senior verpleegkundige. Ik heb wegens veranderde CAO’s ervoor gekozen om mijn netto salaris per maand aan te houden.

2013 / Student PG Laurens variërend van 30 tot 150 euro / schaal en trede onbekend (1 fulltime week hierna 24 uur in de week);
2014 / Student kleine thuiszorgorganisatie variërend van 130 tot 190 euro / schaal en trede onbekend (24 uur in de week);
2014 / Bijbaan kleine thuiszorgorganisatie 300 tot 400 euro / schaal en trede onbekend (uren variërend tot aan 12 uur in de week);
2014 tot 2016 / Duaal student 1100 tot 1700 euro inclusief ORT. Hierbij komt de vakantie toeslag en 13de maand er nog apart bij / schaal en trede onbekend (32 uur in de week, 24 uur op de werkvloer en 8 uur op school).
2017 tot 2018 / jong gediplomeerd verpleegkundige, 1700 euro zonder ORT. 1800 tot 2000 euro met ORT / Schaal 7, trede 0 (32 uur in de week en hierna met zelfde salaris door meer nachten 24 uur in de week).
Een trede omhoog was ongeveer 100 euro per maand meer.
2019 – 2020 / senior verpleegkundige / Schaal 8a trede 1 / 2000 tot 2400 euro met ORT. (24 uur in de week)
2021 / senior verpleegkundige / schaal 8a trede 3 / 2400 tot 2600 euro met ORT / Schaal 8a trede 3 (houd hiermee rekening dat ik aan het re-integreren was) (32 uur).

Veel ORT staat gelijk aan ongeveer een reeks van vier a vijf nachten en ongeveer zes avonddiensten. Dit is bij een contract van 32 uur in de week, dit is dus zo’n 16 diensten per maand. Waarvan je in het ergste geval er dus maar ongeveer vijf in de dagdienst werkt.

Andere beroepen VS verpleegkundige

Hieronder de startsalarissen van andere beroepen. Nu wel even bruto per maand. Maar als indicatie waarop een verpleegkundige dan ongeveer zit. Startsalarissen bruto per maand:

Elektrotechniek 2827

Vastgoed en makelaardij 2736

International Business 2595

Verpleegkundige 2319

Social Work 2149

Kunst academie 1902

Logopedie 1879

Verschillende werkvelden

Op Instagram heb ik ook aan jullie gevraagd wat jullie verdienen. Super mooi zo’n voorbeeld van internet en mijn eigen salaris, maar dan bekijken wel enkel de ziekenhuis CAO (FWG 45) en de academische CAO (schaal 7 en 8a). Dus hier komen jullie voorbeelden. Houd bij de voorbeelden in gedachten dat fulltime werken in de zorg als 36 uur wordt gezien en dit salaris dan ook weer vergeleken kan worden met het modaal en gemiddelde. Dit betekent dat 32 uur werken niet fulltime is.

Gehandicaptenzorg / 2 jaar werkzaam / 5 dienstjaren / min 2100 max 2600 euro / 36 uur

Dementie verpleegkundige / 1 dienstjaar / min 2000 euro / 32 uur

IC verpleegkundige / 16 dienstjaren / min 1800 max 2200 euro / 20 uur

Kinder- en neonatologie verpleegkundige / 13 dienstjaren / min 1900 max 2000 / 20 uur

Topklinisch Ziekenhuis / 1 dienstjaar / min 1400 max 1600 euro / 24 uur

Ziekenhuis Academisch / 38 dienstjaren / min 1900 max 2400 euro / 24 uur

Ziekenhuis Universitair / 1 dienstjaar / min 2100 max 2700 euro / 32 uur

Ziekenhuis / 1 dienstjaar / min 1900 max 2300 euro / 32 uur

Senior verpleegkundige Universitair / 3 dienstjaren / min 2200 max 2500 euro / 32 uur

Ziekenhuis / 5 dienstjaren / min 2200 max 2900 euro / 32 uur

Oncologie verpleegkundige/ 5 dienstjaren / min 2200 max 2500 euro / 32 uur

IC leerling universitair / 3 dienstjaren / min 2000 max 2500 euro / 32 uur

Ziekenhuis / 5 dienstjaren / min 2200 max 2400 euro / 36 uur

SEH/IC verpleegkundige / 4 dienstjaren / min 3000 max 3350 / 36 uur

Wijkverpleegkundige / 10 dienstjaren / min 1900 max 2100 / 20 uur

Thuiszorg / 2 dienstjaren / min 1423 max 1800 euro / 26,66 uur

Wijkverpleegkundige / 1 dienstjaar / min 1800 max 2000 euro / 24 uur

Wijkverpleegkundige / 1 dienstjaar / 1900 euro / 28 uur

Thuiszorg / 1 dienstjaar / min 1900 max 2100 euro / 28 uur

Specialistische thuiszorg / 8 dienstjaren / min 2500 max 3200 euro / 28 uur

Verpleeg en verzorgingshuis / 3 dienstjaren / min 2631 max 3000 euro / 36 uur

Verpleeghuis / 1 dienstjaar / 1930 euro / 28 uur

Verslavingszorg / 2 dienstjaren / min 3300 max 3800 / 36 uur

Aangezien er ook een aantal studenten hun salaris aan mij hebben doorgegeven en ik er van uit ga dat je als student nou ook benieuwd bent naar wat je gaat verdienen, of naar wat anderen verdienen, hier wat meer informatie daarover:

Student bij de Rivas / 300 euro / 32 uur

Bijbaan verzorgingstehuis / 11,27 euro per uur netto

Verpleeghuis student / 400 euro / 32 uur

Leerling verpleegkunde ziekenhuis / min 1800 max 2000 euro / 32 uur

Verzorgende IG in opleiding tot verpleegkundige / 15 euro per uur

Ziekenhuis leerling / min 1200 max 1500 euro / 32 uur

Conclusie

Fulltime werken in de zorg is 36 uur. Diegene die 36 uur werken, verdienen over het algemeen net aan en boven het modaal en met ORT er ruim boven. Net niet fulltime werken is 32 uur. Diegene die 32 uur werkten, verdienden over het algemeen net onder of rond het modaal en met veel ORT er boven. Ik heb nooit fulltime gewerkt in de zorg. Hier krijg je met de onregelmatigheid echt een horror rooster van (vind ik). Daarom vind ik de mensen die wel fulltime kunnen werken in de onregelmatigheid altijd best knap. Het voordeel is wel dat je altijd op de hoogte bent van alles wat er op de afdeling gebeurd. Als je naar mijn salaris kijkt met 32 uur verdiende ik als starter onder modaal en hierna boven modaal.

Universitair (onder andere het Erasmus MC waar ik heb gewerkt) lijkt beter te verdienen dan een algemeen ziekenhuis. De wijkverpleegkundigen hebben enorme uitschieters. En over de rest is er weinig te zeggen, aangezien de gewerkte uren zo variëren.

Concluderend verdienen de verpleegkundige niet weinig (meestal rond modaal met een 36 uur contract) en kan dit salaris kan meer worden door vaker onregelmatig te werken. Wel is het opmerkelijk dat een beroep met zo’n hoge werkdruk en een continue belasting door ziekteverzuim en te kort aan personeel, netto zonder ORT maar rond modaal verdient. Het werk van een verpleegkundige is meestal lichamelijk zwaar en daarmee een enorme belasting, en het vergt ook nog een heldere gedachte. Dan heb ik het nog niet gehad over de verantwoordelijkheid die het beroep met zich meedraagt. Het werk van een verpleegkundige gaat immers vaak om mensenlevens. Als laatste is het toch wel opmerkelijk dat het salaris pas goed boven modaal uitkomt als er vaker onregelmatig wordt gewerkt.

De periferie VS de academie

1 augustus 20211 augustus 2021 door zustermaaike ♥ 0 Leave a Comment

In juni heb ik mijn eerste inwerkdiensten in een regionaal ziekenhuis gehad. Dit ziekenhuis is gevestigd in Gorinchem en heet het Beatrixziekenhuis. Sinds 2014 ben ik werkzaam binnen het Erasmus MC. Eerst als duaal student, later als verpleegkundige en een aantal jaren later als lid van het canule team en senior verpleegkundige. Het Erasmus MC is gevestigd in Rotterdam en is een universitair medisch centrum.

Het verschil tussen de periferie (het streekziekenhuis) en de academie (het universitair medisch centrum) is op internet ook wel te vinden. Hier staat dan ook vaak beschreven dat de periferie meestal de basis zorg op zich neemt, terwijl de academie naast de basis zorg ook de trauma zorg, top klinische zorg en de topreferente zorg op zich neemt. Dit betekent dat de patiënten die in een traumacentrum behandeld moeten worden of hooggespecialiseerde of complexe zorg (zoals oncologische chirurgie, cardiochirurgie, neurochirurgie, interventietechnieken, etc.) nodig hebben, niet in de periferie behandeld kunnen worden.

Dit verschil is best duidelijk, maar wat merk je als verpleegkundige? Wat is dan het verschil tussen de periferie en de academie? Aangezien ik jaren heb gewerkt in het Erasmus MC, zal ik dit ziekenhuis dan ook gaan vergelijken met het Beatrixziekenhuis in Gorinchem. Heb jij ooit de overstap gemaakt? Of heb je als student in beide settingen gewerkt? Dan ben ik ook benieuwd of je onderstaande punten herkent, of dat je misschien wel iets toe te voegen hebt! Ik heb de tien meest opvallende uitgekozen:

1.De hoeveelheid afdelingen

Het Beatrixziekenhuis is iets groter dan het bijgebouw waar mijn oude afdeling kliniek Hoofd Hals in is gevestigd. In dit bijgebouw zitten vier verdiepingen, waarvan er momenteel drie in gebruik zijn. Op één afdeling zit de kliniek Hoofd Hals, op de andere twee afdelingen de Interne Oncologie. In het Beatrix heb je naast de bevallingszorg, de dagbehandeling en de Intensive Care / CCU vijf verpleegafdelingen: de Interne / MDL, Neurologie / Cardio, Long, Gynaecologie / Urologie / Orthopedie en Chirurgie / Plastische / Kaak / KNO. Het Erasmus telt daar en tegen veel meer afdelingen, met dan ook vaak hele specifieke ziektebeelden en verschillende centra’s. Het ziekenhuis alleen heeft al 12 verdiepingen. Daarnaast heeft het ziekenhuis een apart kinderziekenhuis met een tal van specialismes. Dit kinderziekenhuis heet het Sophia Kinderziekenhuis. In het Beatrixziekenhuis is alles op loopafstand, in het Erasmus MC pakte ik vaak de step. Sommige fietsen zelfs door het ziekenhuis heen.

2. De voorzieningen in het ziekenhuis

Het Erasmus MC heeft verschillende restaurants, een eigen apotheek, poliklinische apotheek, travel clinic, de PATIO, een sportschool voor medewerkers, één Albert Heijn in de passage en één Albert Heijn op het OK-complex, meerdere koffietentjes en een drogisterij. Hiernaast kan je als medewerker met een bepaald abonnement parkeren in de museumpark parkeergarage. Als bezoeker of patiënt heb je de keuze uit zelfs meerdere garages. Daarentegen heeft het Beatrixziekenhuis een restaurant in de hoofdlocatie en in het gasthuis zit ook een restaurant, waar medewerkers ook wat kunnen eten. Om te parkeren ben je snel klaar, want er is maar één parkeer terrein voor medewerkers. Bezoekers kunnen in de parkeergarage staan.

3. Pakken op halen en wegbrengen

In het Erasmus staan kleding inname apparaten (KIA) en kleding uitgifte apparaten (KUA). Bij de KIA lever je je werkkleding in door een luikje, waarna je de chip in je pak wordt gelezen en het krediet op je pas wordt bijgevuld. Ook kan bij de KIA aangeven wanneer het pak vies/kapot/etc. is en er naar gekeken moet worden. Bij de KUA haal je door middel van een scan en een touchscreen je pak op. Hierbij kan je over het algemeen niet kiezen uit meerdere maten (behalve als jou maat op is). Je laat één jas maat en één broek maat op je pas zetten en krijgt hieruit een krediet van twee complete pakken. Dit zorgt ervoor dat je in de ochtend aan komt, je pas scant, een jas en een broek aanklikt en deze ophaalt uit het luikje waar jouw jas en broek door middel van een robotarm naar toe wordt gebracht. In het Beatrix werkt dit allemaal een stuk makkelijker. Ook hier heb je een aantal, zelf te kiezen, jassen en broeken op je naam staan. Deze zitten trouwens een stuk aangenamer! Na het passen en doorgeven van je maat krijg je een sleutel van een kluisje. In dit kluisje worden de schone pakken gelegd. De vuile pakken mogen na afloop in een grote wascontainer. Hierbij wordt er niets gescand, maar krijg je door middel van een naamkaartje in je broek en jas, je eigen dienstkleding weer terug.

4. Het omkleden

Als je in het Erasmus MC je pak hebt gehaald, ga je door naar de schoenen lockers. In deze locker kan je je schoenen en eventueel een klein werktasje opbergen. Deze locker behoud je voor een wat langere tijd. Het volgende station is de omkleedruimte. Als vrouw heb je in het Erasmus MC geloof ik keuze uit vier grote omkleedruimtes. Je kunt voor een gestapeld of een schuin kluisje kiezen. Ben je omgekleed, dan loop je via de kelder gangen naar je de lift van jouw gebouw toe om naar de afdeling te gaan. Je hebt trouwens ook nog de mogelijkheid om te douchen in het Erasmus MC, er zijn meerdere ruime douches aanwezig naast de schoenen lockers. In het Beatrix werkt het allemaal net even anders. Het omkleden doe je niet bij je eigen kluis. De eerste keer dat ik ging werken deed ik dit wel en de medewerkers liepen maar in- en uit om hun dienstkleding te pakken. Best gênant en vervelend. Uit je kluis haal je je jas en broek, je loopt naar de afdeling en hier kleed je je in de afdelingskleedruimte om. Hier laat je dan ook je tas en waardevolle spullen staan.

5. Het gedag zeggen

Als je in het Erasmus MC binnenkomt aan het begin van je dienst, wordt er nauwelijks gedag gezegd. Op den duur ken je wel een aantal mensen van verschillende afdelingen. Die groet je dan. De mensen die je niet kent zeg je geen gedag. Ik heb het een aantal keer geprobeerd om het wel te doen, maar mensen horen je niet, zeggen geen gedag terug of zijn gewoon verbaasd dat er wat wordt gezegd… In het Beatrixziekenhuis zegt elke medewerker elkaar gedag. Ik kende op mijn eerste werkdag niemand en werd zomaar door iedereen gegroet (natuurlijk groette ik netjes terug). Dit maakt dat er een fijne sfeer hangt en dat ik mij direct welkom voelde.

6. De verschillende type patiënten

In de stad hebben ze allemaal haast en moet alles zo snel mogelijk. Vaak wordt er bot gereageerd, wordt alles drie dubbel gecheckt en wordt er tegen de bezoekregels ingegaan. In het Erasmus MC maak ik maar weinig christelijke patiënten mee. Nu moet ik ook eerlijk zeggen dat de doelgroep van de afdeling voornamelijk oncologische KNO patiënten zijn en dat is sterk geassocieerd met roken, alcohol en drugs gebruik. Maar in het Beatrixziekenhuis lijkt het of de patiënten meer geduld hebben, meer warm eten tussen de middag en vaker moeten bidden voor het eten. De slag patiënten lijkt gewoon net even wat anders.

7. Elektronische programma’s

Ik weet nog wel dat een collega van het Beatrix tegen mij zei dat er een patiënt gewogen moest worden. Hij was bedlegerig. Ik zei dat ik dat wel even zou doen met de bed weeg schaal. Ik zag ten slotte dezelfde bedden staan. Dacht ik. Eenmaal bij het bed aangekomen zag ik dat er geen geïntegreerde weegschaal in het bed zat… oeps… dan toch meer wegen in de tillift. Zo mis ik in het Beatrixziekenhuis wel meer elektronische snufjes. Ik zal er een paar opnoemen.

Het beddenprogramma om bedden te halen en te brengen en vervoer in aan te vragen is in het Erasmus MC geheel elektronisch. Zodra er patiënt ontslagen wordt, komt er een automatische opdracht om het vieze bed op te halen en het schone bed te brengen. In het Beatrixziekenhuis werkt dit volgens een papieren lijst. In het Erasmus MC kan je in dit programma dus ook het vervoer aanvragen, maar dit gaat in het Beatrixziekenhuis ook niet digitaal.

In het Erasmus MC was ik gewend om volledig met HiX te werken. Dit is het elektronische patiëntendossier. Aangezien het Beatrixziekenhuis ook met HiX werkt, had ik al snel de aanname dat zij dat ook deden. Maar hier worden de vochtlijsten, de infusie en de bloedsuikers nog op papier bijgehouden.

De computers hebben geen scan om de pas te scannen zodat er ingelogd kan worden, zo heeft de opiaten kluis dit ook niet, ik ben gewend om alles te noteren in het activiteitenplan, de medicatie kar is veel compacter, anti decubitus matrassen kan je niet bestellen, maar moeten zelf opgehaald worden, er bestaat op de verpleegafdelingen geen buizenpost waardoor er veel gelopen moet worden en zo zijn er nog wel meer dingen waarbij ik even een stapje terug moet doen.

8. Medicatie uitzetten

Nog zo iets wat eigenlijk gebeurd zoals het in het oude Erasmus MC gebeurde. Toen het Erasmus MC nog op de locatie van het oude Dijkzigt ziekenhuis stond, zette de nachtdienst verpleegkundigen de medicatie voor de gehele dag uit. In de nieuwbouw is dit veranderd en heeft elke afdeling eigenlijk een apothekersassistente gekregen. Deze vult de medicatie karren aan met A medicatie (grijp medicatie) en zet de B medicatie (niet standaard aanwezige medicatie) uit in de patiënten la. Het uitzetten van medicatie gebeurd door middel van een Pill Picker die medicatie ringen maakt. Per medicatie uitzet moment kan er dan medicatie van deze ring gehaald worden. Dit zit in een plastic zakje. Dit plastic zakje wordt gescand. Zo vind dan de dubbelcheck plaats. Antibiotica wordt meestal ook al gemaakt als dit langer houdbaar is. Zowel antibiotica als opiaten kunnen gescand worden. De medicatie kar van het Beatrixziekenhuis is een slag kleiner, waardoor er minder A medicatie in opgeborgen kan worden. Alle medicatie moet de verpleegkundige van de nachtdienst zelf uitzetten en de dubbelcheck kan niet door een scanner plaatsvinden, want die is er niet.

9. Andere indeling van personeel

Het personeel wordt in het Beatrix anders ingezet. Doordat er in het Erasmus MC gewerkt wordt met medisch studenten en facilitair zorgmedewerkers, moet de verpleegkundige in het Beatrixziekenhuis meer neven taken verrichten. Zo was ik gewend dat de medisch student in de avond- en nachtdiensten de controles deed, het drankenrondje, de bloedsuikers en de afdeling opruimde. En de facilitair zorgmedewerkers vulde alle karren bij, hielpen indien het kon met een bedje opmaken, haalde de bedden af als het vuile bed opgehaald kon worden en konden materiaal halen op andere afdelingen. In het Beatrixziekenhuis heb je daar en tegen dan weer lab medewerkers. Waar je in het Erasmus MC enkel lab medewerkers had die in de ochtendronde bloed afnemen, nemen de lab medewerkers in het Beatrixziekenhuis altijd het bloed af. Wel zonde, want ik vind bloedprikken juist zo leuk.

10. Opnames in de avonddiensten

De spoedopnames in de avond- en nachtdiensten in het Erasmus MC worden gedaan door de verpleegkundige die op die kamer is ingedeeld. De verdeling van deze spoedopnames gaat door samenwerking van de verpleegkundige die overstaat en op dat moment de opname telefoon heeft en de opname coördinator. In het Beatrixziekenhuis gaat het ook ongeveer zo, alleen neemt de opname coördinator de patiënten op, waardoor de verpleegkundige van de afdeling dit niet hoeft te doen. Indien de opname coördinator het te druk heeft, lukt dit natuurlijk niet.

Hiernaast zijn er natuurlijk nog meer verschillen. Denk aan de complexiteit van de patiënten, de mate waarin een voorlopige ontslag datum wordt afgesproken (het Erasmus MC is hier een stuk strikter in, aangezien op elk leeg bed meestal wel een opname kan komen), het gebruik van andere producten/middelen (infusen, katheters, spuiten, etc.), het proces van het maken van een pasje, geen MMIZ in het ziekenhuis, geen PET-scan en ga zo maar door.

Ik hoop in ieder geval dat je een beetje een inzicht hebt gekregen tussen de grootste verschillen. Indien je nog vragen hebt, kan je dit gerust stellen!

De eerste goede nacht sinds weken

19 juni 202117 juni 2021 door zustermaaike ♥ 0 Leave a Comment

Daar lag zij dan. Al een maand. In de nachten was ze aan het malen en sliep ze slecht. Het begon eigenlijk al bij het in slaap vallen. Dit lukte niet. De gebeurtenissen van de afgelopen tijd spookten door haar hoofd. Op zich meer dan logisch… ze zou voor een simpele operatie gaan in een perifeer ziekenhuis, maar deze liep anders dan verwacht. Er volgde tijdens de operatie al snel een complicatie: een onverwachte bloeding. Er werd een verband ingebracht en mw. mocht naar huis. De operateur kon niets meer voor haar betekenen.

Helaas was de bloeding groter dan in eerste instantie werd verwacht en werd mw. bij ons opgenomen. Ik weet nog heel goed dat dit in het moederdag weekend gebeurde. Mw. was heel ziek, had enorme hoofdpijn en was misselijk. Er werd gedacht aan een verhoogde hersendruk, veroorzaakt door te veel liquor vocht. Dit was allemaal het gevolg van andere complicaties waar ik nu niet te veel over ga vertellen. Ze voelde zich zo beroerd, maar was zo lief voor ons en voor de andere patiënt waarmee zij op de kamer lag.

Na een paar weken, verschillende buren en heel veel pijn, lag mw. nog steeds bij ons op de afdeling. Ondertussen had ze bedrust omdat zij een externe liquor drain (ELD) had gekregen. Als een patiënt een ELD heeft, dan mag de patiënt niet verticaliseren. De productie van de ELD wordt elk uur bijgehouden en indien nodig wordt de ELD in hoogte versteld om dan wel meer of minder te gaan aflopen. Dit heeft allemaal te maken met de liquor druk en daarmee de klachten van de patiënt. Het afloop beleid dat bepaald de neuroloog. Het pijnteam was in consult en mw. kreeg meerdere zware pijnmedicaties.

Doordat alles al zo lang duurde en de pijn nog steeds niet dragelijk was, wilde mw. eigenlijk niet meer leven. Het was niet meer te houden, ze kon geen fijne positie in bed vinden en was in vlagen zo misselijk. Voor het slapen gaan kreeg mw. haar avondmedicatie en lag zij soms uren nog wakker, of had zij gebroken nachten. Ondanks dat er ook slaapmedicatie gegeven werd. De verpleegkundige die deze avond voor haar zorgde zat met haar handen in haar haar. Ze wist niet wat ze nog meer kon doen om de patiënt comfortabel te maken. Ze had ook alles geprobeerd en nu was het afwachten op de artsen, tot dat zij de patiënt hadden gezien en eventueel nog iets bedachten om het comfort van mw. te verhogen. Dit gaf haar een vervelend gevoel. Eigenlijk wilde ze graag naast mw. haar bed gaan zitten en bij haar blijven tot dat zij sliep, maar ze had ook nog zes andere patiënten waar ze voor moest zorgen. Dus dat kon niet. Ze uitte haar radeloosheid en ik gaf aan dat ik net klaar was met de dingen die ik moest doen, dus ik kon wel even naast het bed van haar gaan zitten.

En zo zag ik haar dus liggen. Inmiddels wat vermagerd, want er was een hoop spiermassa verdwenen van het continu in bed liggen. Ze was aan het woelen in bed en aan het huilen. Op het moment dat ik naast haar ging zitten leek het ook net of ze aan het hyperventileren was. Ik begon met ademhalingsoefeningen uitvoeren. Ze volgde mijn in- en uitademing. In door de neus en uit door de mond. Al snel raakten we aan de praat over de afgelopen tijd, de rollercoaster waar zij zich nu in bevind.

Ik vroeg hierna naar haar hobbies. Zij antwoordde dat ze het leuk vond om te puzzelen. Ik heb daar totaal geen affiniteit mee, dus wist niet hoe ik daar op in kon gaan. Al snel kreeg ik door dat het om legpuzzels ging. Dat is ook niet iets wat kan als je plat in bed moet liggen. Om deze reden vroeg ik door naar haar andere hobbies. Hierop antwoordde zij dat ze fietsen heel leuk vind. De fietsroutes door de Veluwe kwamen bij mij binnen. Zomers lang heb ik met mijn ouders daar allerlei routes gezien. Toen ik dit vertelde kwam er een lach op haar gezicht. Zij was daar ook geweest en kende de plekjes die ik beschreef.

Zelf heb ik wel een keer gemediteerd en ik vond het heerlijk. Het schoot mij toen te binnen om haar mee te nemen in haar dromen naar de Veluwe. Op de fiets. Ik leidde haar in een korte broek op de fiets met het zonnetje op haar lijf langs de lavendel velden. In eens schrok ze soort van wakker en vertelde ze mij dat zij binnen was gekomen in winterlaarzen en dat het nu al hoog zomer was. Het weer was de laatste weken enorm omgeslagen. De mei maand was kouder geweest dan anders en de juni maand tot nu toe vol met zonneschijn. Ik bevestigde dit en zei dat ze maar weer lekker moest gaan slapen, want dan konden we de route door de veluwe afmaken. Ze deed haar ogen dicht en ik begeleidde haar weer op haar fiets. Langs de bossen, een briesje over haar lichaam en… weg was ze. Na vijf minuten viel ze al in slaap. Haar hand om die van mij. Haar hele lichaam ontspande zich. Ik wachtte nog eens vijf minuten tot dat ik bij haar bed weg liep. Daar lag ze dan. Helemaal ontspannen. Ik hoopte maar dat ze een fijne nacht zou hebben.

Een paar dagen later had ik weer dienst. Ze zag mij en begon te lachen. Haar man was op bezoek en vol met vreugde vertelde ze dat ik die verpleegkundige was die haar in slaap had laten vallen. Ik was Maaike. Ik lachte en vroeg of ze lekker had geslapen. Ze vertelde dat zij in geen dagen zo lekker had geslapen.

VIP SCIENCE – Nummer 11, 2021

17 juni 2021 door zustermaaike ♥ 0 Leave a Comment

Leuk dat jij deze pagina bezoekt! Op deze pagina kan jij (hieronder) de nieuwste VIP Science downloaden en inzien. Dit wetenschappelijke blad is gemaakt voor de verpleegkundigen uit het Erasmus MC. Indien jij ook interesse hebt in de zorg, en dan met name de verpleegkundige hoek, dan is het blad zeker een aanrader. Laat jij mij weten wat je van het blad, en dan met name het artikel op bladzijde 11 over het op(tijdig) vervangen van infuussystemen? 😉

11 Download

Auto ongeluk – De beste stuurlui staan aan wal

17 juni 2021 door zustermaaike ♥ 4 Comments

Na een drukke avonddienst reed ik naar huis. Ik was blij dat ik eindelijk naar huis kon, want ik verlangde enorm naar mijn bed. De gehele dienst waren we druk bezig geweest en morgen stond mijn wekker weer vroeg. Op het moment dat de verkeerslichten bij de Erasmusbrug op groen gingen, reed ik samen met de auto naast mij als eerste weg. Na de Erasmusbrug reed ik ongeveer 50 km per uur toen ik een vrouw naast de weg zag staan. Ze keek naar de auto’s terwijl ze op de stoep stond. Opeens begon ze de weg over te steken, zo’n vijftien? meter bij ons vandaan. De auto die naast mij op de rechterbaan reed begon te toeteren naar haar, ze gaf geen kick. Hij begon te remmen, net als ik deed. Als ik doorreed, zou ik haar hard geraakt hebben.

Ze passeerde net de auto die rechts van mij reed en kwam bij mij op de voorkant van mijn auto terecht. Van dit moment weet ik nog weinig. Ik dacht dat ik mijn eigen auto naar voren en achteren voelde bewegen. Op hetzelfde moment zag ik dat de vrouw met haar heup op de grond viel en zich met haar hand op ving. Ze stond op en liep verder. Ik hoorde een klap, een dreun en heel veel getoeter.

De vrouw was twee meter van mijn auto af en stak de weg zomaar over aan de andere kant van de Maasboulevard. Daar reden op dat moment gelukkig geen auto’s. Ze keek achter om en had allemaal zwarte vegen op haar gezicht. Ze zwalkte over straat. In de adrenaline rush stapt ik uit mijn auto. Ik wilde haar aanhouden. Stel je voor dat zij wat had. Ik had zojuist een mens aangereden. Een persoon. Ik riep naar haar, maar ze liep door. Totaal in een ander universum. Ik draaide mij om en riep om hulp. Er stonden tientallen auto’s achter mij, de meeste hadden hun raampje naar beneden gedaan. Er stond een groepje mensen toe te kijken op de stoep. Veel hadden het zien gebeuren. Dat een vrouw (onder invloed van weet ik niet veel) zomaar de straat over stak. Waar het niet kon. En dat er een andere vrouw (ik dus) in paniek was en niet wist wat ze moest doen. Niemand hielp mij. Niemand belde 112. Daar stond ik dan.

Na mijn kreet om hulp riep iemand uit zijn auto dat ik achter haar aan moest gaan. Zie je het al voor je? Vrouw rijdt vrouw aan en rent achter haar aan. Natuurlijk zou ik dat niet moeten doen. Als ze al zo voor mijn auto ‘springt’, waar is ze dan nog meer toe in staat? Ik riep terug dat hij het moest doen. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik was in shock. Op dat moment kwam er een motorrijder aanrijden. Hij had door dat het foute boel was en zette zijn motor voor mijn auto neer. Op dat moment kwam het besef eigenlijk pas dat er een andere auto met 50 km per uur op mij was ingereden. Op dat moment keek ik denk ik pas achter om en zag ik een auto staan die totall loss was. Op dat moment zag ik een andere vrouw zitten. Ze keek met grote ogen om zich heen en vroeg of alles goed met mij was. Ik zei ja en ging terug naar mijn auto. Ik moest de politie bellen.

Nog steeds dacht er niemand – vanuit alle auto’s die achter ons stonden – dat wij hulp nodig hadden. Ik nam plaats in mijn auto en er kwam een man naast mij staan. Meisje.. Meisje.. rustig aan. Die vrouw stak zomaar over, jij kunt er niets aan doen. Die vrouw. Ik had een vrouw geraakt. Ze was op straat neergekomen en zomaar doorgelopen.

Inmiddels had ik 112 aan de lijn. Ik moest huilen en vertelde dat ik zojuist iemand had aangereden, dat zij de straat overstak op een punt waar het echt niet kon, dat ik moest afremmen en dat diegene achter mij die vrouw waarschijnlijk niet had gezien en met 50 km per uur op mij inreed. Ze vroeg waar ik stond. Ik wist het niet en antwoordde dat ik in Rotterdam stond. Hoe kon ik nou niet weten waar ik stond? Geboren en getogen in Rotterdam… Naja geboren in Capelle en getogen in Krimpen en veel te vinden geweest in Rotterdam. Op dit punt heb ik vaak oud en nieuw gevierd en genoten van de stad. Ik wist dat ik bij de Erasmusbrug stond, maar verder kwam ik niet. Ik moest huilen en kon niet meer praten. Ik gaf mijn telefoon aan de man die naast mij reed en de vrouw net had kunnen ontwijken. Hij wist het ook niet, hij was ook in shock. Ik ademde diep in en diep uit. Wilde op maps kijken, maar die app stond in mijn telefoon en mijn telefoon was in de handen van die man.

Ik liep naar de man toe en vroeg om mijn telefoon, keek op maps en gaf de locatie door. De vrouw aan de andere kant van de telefoon vroeg of er gewonden waren. Ja was mijn antwoord. Ja. Ik had namelijk een vrouw aangereden. Ondertussen zag ik die vrouw een fiets stelen en liep de motorrijder achter haar aan. Ze was in paniek en liep met grote passen weg. Ik legde de situatie uit aan de vrouw en liep naar de auto die totall loss was. Aan het meisje vroeg ik of zij pijn had. Ze gaf aan dat ze nek pijn had. In alle paniek dacht ik aan mijn zus die al jaren last heeft van een whiplash. Ik wilde niet dat door die vrouw die zomaar overstak, waardoor ik moest remmen, dat diegene achter mij last zou hebben van een whiplash. Ik vergat mijzelf helemaal, ik voelde niets. Ze stuurde een ambulance op ons af en terwijl zij dat zei zag ik de junkie oversteken en de motorrijder er achter aan rennen.

In de tussentijd praatte ik met het meisje achter mij. Zij was ook verpleegkundige in het Erasmus MC. De man die naast mij reed wilde weggaan, maar ik vroeg hem om te blijven. Hij was er getuige van dat er zomaar een vrouw overstak op een weg waar dit niet mocht. De motorrijder was ook terug gekomen en vertelde dat de de vrouw die zomaar overstak aangaf dat alles in scene gezet was en dat zij dit allemaal deed voor een film. Hij had haar niet kunnen overtuigen om te blijven en ze was de metro ingevlucht. Ze was de metro in gevlucht nadat ze meerdere fietsen had geschopt en het Mainport Hotel in probeerde te gaan. Ze was over de hekjes gesprongen en uit het oog verdwenen.

Er kwam een ambulance aanrijden, maar dit was niet die van ons. Zij wiste niet wat er gebeurt was en doordat het meisje achter mij nekpijn had, vertelde ik dat ze naar haar moesten kijken. Ik vergat mijzelf. Het meisje werd gecheckt, de politie arriveerde en ik deed samen met de man die naast mij reed ons verhaal. De motorrijder vulde het verhaal hierna aan en we keken hoe het meisje wat achter mij reed op de brancard werd getild, een infuus kreeg en de plaats van het ongeluk verliet. Hierna werd ik misselijk en voelde ik de onderkant van mijn rug. Ik gaf dit door aan de politie en zij vroegen wat de ambulance medewerkers hadden gezegd. Niets. Ze hadden mij niet gecontroleerd. Ik moest van de politie langs de huisartsenpost (HAP) rijden als ik last zou blijven houden…

Ergens nadat ik de politie had gebeld, dacht ik er ook aan om mijn vriend te bellen. Aangezien zijn wekker altijd vroeg staat, was hij al aan het slapen. Hij sliep door mijn telefoontjes heen en om deze reden belde ik zijn moeder. Eerst dacht ik dat ik wel zelf terug kon rijden. Ik wilde niemand tot last zijn. Toen ik de stem van zijn moeder hoorde wist ik genoeg. Ik brak en de woorden kwamen stamelend uit mijn mond. Zij heeft hierna mijn vriend wakker gemaakt en samen met zijn stiefvader is hij mij op komen halen. De politie en de motorrijder hebben de gehele tijd gewacht totdat zij er waren.

In de auto van mijn vriend heb ik mijn werk gebeld en doorgegeven wat er was gebeurd, mijn manager een bericht gestuurd, de afspraak van de volgende dag afgezegd en de HAP gebeld. Ik werd daar onderzocht.. de rug-, schouder- en nekpijn passen bij de klap die ik had gemaakt en de hoofdpijn en misselijkheid bij een (lichte) hersenschudding.

Ik was toen nog steeds in shock. Niet zo zeer door de pijn die ik had. Maar gewoon dat er een vrouw oversteekt, wordt aangereden met 20 a 30 km per uur en dat ze opstaat en weer verder loopt. Dat zij niet voor reden vatbaar is en dat ze gewoon is gevlucht. En hiernaast was ik het meeste in shock van de omstanders. Zoveel mensen bij elkaar, iedereen lijkt het beter te weten, maar er zijn maar twee mensen die helpen. Twee mensen van de misschien wel meer dan twintig omstanders. Ik hoop dat diegene die deze blog lezen in het vervolg direct hulp aanbieden. Al is het er bij staan, 112 bellen of iets anders. Als je zo in shock bent dan weet je zelf niet meer goed wat te doen…

Wat neem jij allemaal mee als je werkt?

11 juni 2021 door zustermaaike ♥ 2 Comments

Zelf werk ik in het ziekenhuis en heb ik tijdens mijn werk als senior verpleegkundige een standaard uitrusting. In mijn zorg organizer van MyMitella heb ik een gekleurde pen en meerdere blauwe pennen. Als ik mijn dienst begin heb ik altijd een ander aantal pennen dan wanneer ik met mijn dienst klaar ben. Ik neem per ongeluk de pen van een collega mee bij een dubbelcheck, laat mijn pen liggen en vergeet hem naderhand of een collega neemt een pen van mij mee. Herkenbaar? Verder heb ik in de organizer een markeerstift. Hiermee markeer ik de voorlopige ontslag data van mijn patiënten, wanneer een patiënt opgenomen wordt en of een patiënt een niet reanimeren beleid heeft. Van een paar studenten hebben we na afloop van hun stage ook een super leuke zorgpen gekregen. Deze draag ik ook altijd mee. Staat leuk in die organizer, zeker bij het panterprintje. Als laatste heb ik dan nog mijn scharen set in de organizer zitten. Deze is mat zwart met een klein motiefje en bestaat uit een verbandschaar, een normale schaar en een kocher. Elke dienst knip ik wel wat, en soms heb ik mijn kocher nodig als ik een infuus- of sondevoedingssysteem niet afgekoppeld krijg.

Dan zijn we eigenlijk nog niet klaar, want ik heb ook nog zakken in mijn uniform waar ik van alles in prop en ik heb nog een werktasje waar spulletjes inzitten die ik af en toe nodig heb. In mijn uniform had ik vroeger altijd een rolletje tape. Aangezien ik deze snel vies vind worden en geregeld hem liet vallen op de grond (waarna ik hem weg kon gooien), draag ik deze niet meer in mijn uniform. Wel heb ik mijn patiëntenbriefje en mijn fitbit in mijn zakken zitten. Sommige collega’s proppen hun zakken helemaal vol met van alles en nog wat. In mijn werktasje heb ik bijvoorbeeld verschillende zakkaartjes zitten (van de verpleegkundige overdracht volgens de SBAR methode tot wondzorg kaartjes), de pijnladder en mijn stuwband. Veel collega’s dragen dit ook nog bij zich in hun uniform. Ik loop liever even heen en weer naar de zusterpost.

Als verpleegkundige ben je eigenlijk best afgeladen met allemaal verschillende spulletjes. Nu ben ik benieuwd, wat draag jij allemaal mee en waar werk jij?